Een ‘advocaat’ voor het kind in het erfrecht

Een bijzonder curator wordt aangesteld door de rechter bij een belangenconflict tussen het kind en zijn ouders en tussen de ouders onderling. De precieze taak van de bijzonder curator verschilt en wordt bij de benoeming bepaald door de rechter, maar de bijzonder curator zal altijd gesprekken voeren met alle betrokkenen en onderzoek doen in de verdere sociale kring van het kind.

Over het algemeen wordt een bijzonder curator aangesteld in familiezaken. De afgelopen jaren is er echter een toenemende behoefte ontstaan aan het benoemen van een bijzondere curator in erfrechtelijke kwesties. Immers, ook in zulke zaken kan een belangenconflict ontstaan tussen ouders en een (minderjarig) kind. Uit een enquête van inmiddels bijna 8 jaar oud is al gebleken dat praktijkjuristen die werkzaam zijn in het erfrecht overwegend positief staan tegenover de verplichte aanstelling van een bijzonder curator in erfrechtzaken waar minderjarigen bij betrokken zijn.[1]

Een recent voorbeeld van een erfrechtelijke zaak waarin een bijzonder curator is aangesteld is de uitspraak van de Rechtbank Den Haag van 22 januari 2020; de bijzonder curator werd hier aangesteld vanwege een mogelijk belangenconflict tussen ouders en hun kinderen over de uitleg van een bepaling in een testament.[2]

Hoewel de aanstelling van een bijzonder curator in dergelijke kwesties dus niet verplicht gesteld is, leent de wet zich er wel voor om een verzoek tot aanstelling van een bijzonder curator in te dienen in erfrechtkwesties.

[1] R. van der Vaart, ‘De inschakeling van de bijzondere curator bij de afwikkeling van nalatenschappen’, WPNR 2014/7005.
[2] Rb. Den Haag 22 januari 2020, ECLI:NL:RBDHA:2020:474.